Erdem: “Cenaze yemeğimi, ziyafet mi?”

Tacettin DURMUŞ / www.karstanhavadis.com

Kars Merkez Ehlibeyt Işıklı Cami Âlimi Seyyid Ahmet Erdem, son günlerde haberlerde ve sosyal medya hesaplarında dile getirilen cenaze yemeklerine açıklık getirdi.

Ülke genelinde olduğu gibi Kars’ta da cenaze yemeği geleneğinin devam ettiğini belirte Erdem, birçok insanın bu durumdan muzdarip olduğunu söyledi.

Erdem, taziye yerlerinde verilen yemeklerin genellikle ihsanlıktan çıkarak, bir yarışa ve mahalle baskısına dönüşmüş hale geldiğinin altını çizdi.

Cenaze yemeklerini dini ve örfi bakımdan ele almakta fayda olacağını belirten Erem, dini bakımdan ihsanın farz, sünnet ve haram olmak üzere üç çeşit olduğunu söyledi.

Farz olanların babaya, anneye, yakın akrabaya ve bütün insanlara ihsan ve iyilik etmek olduğuna dikkat çeken Kars Merkez Ehlibeyt Işıklı Cami Alimi Seyyid Ahmet Erdem: “Bu tür ihsan ise et ve pilav vermekten ibaret'te değildir. Sünnet olan ihsan; muhtaç olan fakirlere ihsan etmektir. İsraf etmek ise haramdır. Taziye yerlerinde verilen yemekler genellikle ihsanlıktan cıkmış yarışa ve ya mahalle baskısına dönüşmüş durumdadır. Özellikle daha cenaze yerdeyken cenaze sahibi yemek tedarikinin peşine düşmektedir. Bu davranışın ne örfi nede Şer'i bir yani olamamakla birlikte adeta cenaze sahibine bir zulümdür. Böylebir zulmün ne dini nede ananevi mazereti olamaz. Bazıları diyor ki; Efendim uzaktan gelenler var onlara yemek vermek zorundayız.

Uzaktan yada yakından gelenler senin acını paylaşmak için geliyorlar. Ayrıca, şimdi her yerde yemek yiyebilecek mekanlar var gidip oralarda yemek ihtiyacını rahatlıkla giderebilirler. Bütün Müçtehitlerimiz ve fıkıh ulemasına göre cenaze evinde üç gün yemek yemek mekruhtur.

Peki Cenaze yerinde kimler yiyor?

Tabi öncelikle o civardaki tabiri caizse bedavacılar, onlar birbirlerine haber veriyorlar yemek zamanı salon yada çadır tıklım tıklım doluyor.

Ne cenaze sahipleri tanıyor nede hocaları! Ne okunan kuranı kerime amin diyorlar nede yapılan duaya.. Cenaze sahibi genellikle eziliyor zira hocanın dediğine uyarak vermek istemiyor ama bedavacıların dedikodusundan korkarak yemek vermek zorunda kalıyorlar. Verilen yemekler maalesef ihsan yerine geçmemektedir. Amacından uzaklaşan bu vebalden bir an önce kurtulmalıyız çünkü İnsanlar acısını bile yaşayamaz hâle gelmiştir.