MÜLTECİ

MÜLTECİ
Vatanımdan uzakta neden mi buradayım? Artık ben de bilmiyorum.
Kendimi bildim bileli hep bu haldeyim.
İşlediğim bir suçun cezası değil bu şekilde olmam.
Zamanım, mekânım belli değil.
Ne kurulu bir saatim ne de düzenli bir hayatım var benim!
Gecelerim soğuk olur, üşürüm...
Gökyüzü yorganım olur.
Karanlıklara bürünen gündüzlerim meçhuldür.
Her güne zorluklarla, hayatta kalmak ve yokluklarla mücadele etmek için başlarım…
Artık tek amacım, hayatın kıyısına tutunup yaşamak ve hayatta kalmaktır.
Yüreğimde ertelenmişlikler, aklımda özlemler ve hayaller;
Arkamda uzaklar, önümde ise tuzaklar var.
Gözlerimde kaybolmuşluğum, sahipsizliği ve kimsesizliği hatırlatan kederlerim var...
Hayattan fazla bir beklentim de yok aslında.
İstesem de bir şeyin değişeceği yok.
Çünkü nereye gitsem, orada yabancı oluyorum.
Nereye gitsem, oraya yabancı kalıyorum...
Üzerimde hep yabancı gözler ve beni istemeyen yabancı bakışlar var.
Pek kimsenin umurunda değilim zaten ben.
Galiba hep de böyle olacak...
Çünkü ne bir kimliğim ne de bir adresim var benim.
Sınırlar arasında kaybolup gitmişim!
Daracık ve tecrit edilmiş kamplarda unutulmuşum ben.
Hayatım hep başkalarının kontrolünde...
Ben kendime, kendimde mülteciyim çünkü.

Deha Kurban Vural